Wie is Ivonne?
Een creatief en nieuwsgierig persoon die ervan houdt om de psyche van de mens te analyseren en een verhaal van alle kanten te doorgronden. Met een macabere interesse voor de duistere kant van het leven. Ik vind het leuk om met mensen over van alles te discussiëren en hun mening maakt me eigenlijk niet eens zoveel uit (tenzij het familie of vrienden zijn natuurlijk). Het ‘waarom’ vind ik vele malen interessanter. Ik sta onder vrienden bekend als de ‘meedogenloze’ doorvrager. En dan echt bij alles en iedereen. Ik spreek de meest uiteenlopende mensen; van prostituees tot mensen-smokkelaars, hulpverleners, straatrovers, mensen die misbruikt zijn, een nucleair des-kundige, uitgebuite werknemers en een persoon die ook maar zonder enige vorm van geld probeert te leven. Mensen kunnen je op een onverwachte manier verrassen en het is altijd interessant om het leven door iemand anders’ ogen te zien. In het algemeen vind ik het leuk om iets nieuws te creëren. Of het nou thrillers, korte verhalen, foto’s/kunst of kleien beelden zijn. Zowel in Nederland als Noorwegen heb ik exposities van aardewerken sculpturen gehad. Momenteel staan ze in een kunstcafé in Tromsø.
Schrijf je al lang en hoe is het ontstaan?
Ik heb altijd al een boek willen schrijven maar het kwam er pas van toen ik in 2007 naar Noorwegen verhuisde. Daar vond ik de tijd en rust om via een praatprogramma met schrijven te beginnen (een praatprogramma vanwege RSI-klachten).
Waar komt de inspiratie vandaan?
Meestal heb ik de hoofdlijn vanaf het begin in mijn hoofd, maar dan moet het verhaal nog vlees op de botten krijgen. Ik ben ooit als criminoloog begonnen en dan werk je met feiten. En dan opeens heb je al die lege pagina’s die gevuld moeten worden met pure fantasie. Een grote vrijheid maar tegelijkertijd ook een onmogelijkheid: waar zal ik nu eens over schrijven? Als ik het echt niet meer weet ga ik langlaufen, de bergen in of ontmoet ik mensen om mijn hersenen te verfrissen.
Waarom heb je het boek geschreven?
Als ik dat vertel geef ik gelijk het einde van het boek weg. Dat kan dus niet. Laten we het erop houden dat ik niet van mensen houd die met oogkleppen op door het leven gaan.
Hoe kom je aan je personages?
In ‘Achter de façade’ wilde ik breken met het stereotype van de verlopen detective. Begrijp me niet verkeerd; ik voel me bijna altijd aangetrokken tot zulke personages maar ik wilde iets anders. En dus heb ik voor een thuiswerkende huisvader gekozen. Een lieve man die tegelijkertijd de mogelijkheid heeft om achter de moordenaar aan te gaan. Zijn kind opent onbedoeld deuren voor hem. Dat idee komt van een interview dat ik ooit eens gelezen heb over een echtpaar dat met kinderen de wereld rond zeilde en vertelde dat de mensen die ze ontmoeten door hun kroost toegankelijker werden.
En dan de seriemoordenaar: ik vind het heerlijk om met de sarcastische toon van de moordenaar te spelen, (waarschijnlijk omdat ik zelf zo beleeft ben). Echt een feestje. Maak natuurlijk ontwikkeld zo’n karakter zich tijdens het schrijven ook en ik moet bekennen dat ik ook weleens met kromme tenen heb zitten schrijven. Schrijf ik werkelijk zoiets verschrikkelijks? Waar komt dat vandaan? Kan ik dat wel maken? Dan moet ik me echt voorhouden dat het maar fictie is. Als schrijver ga je door een heel palet aan emoties.
Waarom zouden wij het boek moeten lezen?
Ik probeer mensen te verrassen door buiten de gebaande paden te denken en met stereotypen te breken. Ik hoop dat er een logische opbouw in mijn verhaal zit waardoor mensen erin mee kunnen gaan. En dan worden ze aan het eind toch verrast met een eye-opener. En natuurlijk wilde ik een pageturner waarvan mensen zich nagelbijtend afvragen hoe het afloopt.
Lees je ook?
Ja, ik houd ervan om in andere werelden te duiken en de beweegredenen of psychologische (on)mogelijkheden van de karakters te volgen. Tegelijkertijd zijn verhalen een mooie spiegel om te zien wat je eigen normen en waarden zijn; wat jezelf al dan niet zou doen.
Wat zijn je favoriete boeken?
Daar waag ik mij niet aan. Al jarenlang lees ik iedere avond. Door vergetelheid zal je dan net zien dat ik niet mijn meest favoriete noem. Maar wat misschien wel leuk is om te vertellen is dat mijn voorliefde voor psychologische thrillers jaren geleden begon met het werk van Nikki French. Boeken die ik recentelijk gelezen heb en waar ik van onder de indruk was: ‘In het water’ van Paula Hawkins, ‘Schemering’ van Bernard Minier, ‘De doodsvogel’ van Samuel Bjørk, en al wat langer geleden ‘Nachtstorm’ van Johan Theorin
Zijn er plannen voor de toekomst?
Doorgaan met schrijven en het publiceren van eerder werk.
